Haat aan het woord

Ik haat het woord angststoornis. Het is een misleidend woord dat suggereert dat je ergens bang voor bent.
Ik snap dat het verwarrend is, want ja de essentie is ook dat je ergens bang voor bent. Alleen voelt het voor mij als iets wat buiten mijzelf staat. Ik spreek daarom ook vaker over ‘het duiveltje’ in plaats van over ‘mijn angststoornis’. Het is meer of iets of iemand soms de controle over je heeft, een duiveltje. Ik ben niet bang, het is mijn duiveltje.
Voor mij staat de stoornis dus geheel buiten mijzelf. Ik zie mezelf, zonder het duiveltje. Ik zie mezelf met ambities en karakter  eigenschappen waarin dat duiveltje niet naar voren komt. Een voorbeeld: ik zie mijzelf als een avontuurlijk iemand, ik droom ervan om te reizen, weg te zijn. Mijn dromen zijn groots, grenzeloos.
Op dit moment voer ik die ambities en dromen niet uit: het duiveltje is te groot en te sterk. Maar dat betekent niet dat ik op dit moment niet zo ben. Dat mijn avontuurlijke karakter eigenschap er niet is.
Mijn karakter maakt plannen en ambities die geen rekening houden met het duiveltje. Als mensen zeggen: ja maar dat vind jij niet leuk, denk ik meteen: IK vind dat heel leuk, MIJN ANGSTSTOORNIS misschien niet.
Mijn vriend zei ooit: ‘Maar Anne  jij bent je angststoornis niet. Ik heb je leren kennen zonder angst en in mijn ogen ben je nog steeds zo. Ik weet wanneer ik met jou en praat en wanneer ik je duiveltje spreek’.  Het was een van de fijnste dingen die iemand ooit tegen me heeft gezegd. Het zei iets van; ‘je hersens zijn nu even ziek, maar ze zullen beter worden.’ Of: ‘Je bent nu soms even overgenomen maar JIJ bent er ook nog gewoon.’
Hij zag de ambitieuze ik ondanks dat die persoonlijkheid soms alleen maar in de schaduw te zien is. Hij zei ermee: ‘Als we iets spannends doen dan weet ik dat ik vecht met het duiveltje en niet met jou, ik vecht met hem voor jou, that’s all. Hoe harder ik vecht hoe eerder jij weer naar boven komt en kunt spreken vanuit jou. Jij bent een avontuurlijk, sociaal persoon.’
Het was het beste wat iemand ooit tegen me zei.
De buitenwereld kan zich soms vergissen, maar als je mij vraagt: ‘Ben je je (angst/dwang/eet/persoonlijkheid-) stoornis?’.  Zeg ik: ‘Nee!’