Fack it we gaan dansen

Tekeningen door Mathijs Peters

Ik weet niet meer precies wat er op die dag gebeurde, maar ik was verdrietig en boos en teleurgesteld en eigenlijk alles door elkaar. Ik legde mezelf op de bank en bestelde pizza. De deadline van morgen kon me een worst wezen en ik had besloten dat ik iedereen haatte. Ik pakte m’ n telefoon om deze haat met iemand te kunnen delen, maar ook daar leken even geen vrienden meer te zijn. Ik legde hem snel weer weg en at nog een zak chips. 
De emoties waren zo aanwezig dat ik zelf afwezig werd. Ze gingen over in een enorme rust en daarna in een fack it gevoel, ik trek mijn eigen plan. Dat gevoel, lijd tot dingen die mijn toekomstige ik niet altijd waardeert.

Ik heb last van tegenreacties.

Als ik sport heb ik zin in friet.
Als ik de hele dag strijd voor een tentamen, voel ik eindelijk de inspiratie om te schrijven, die ik al een maand niet meer had gevoelt.
Als ik met een chagrijnige kop op de bank zit, boek ik een ticket naar Bonaire.
Als ik er helemaal doorheen zit, word er een vuurtje binnen in me aangewakkerd die zich er tegeninzet. 

Het was zomervakantie. Ik had niks geplant. De ideeën die ik had, bleven bij ideeën. En ook toen gebeurde het. Het vuurtje begon weer te stoken. Dus ik boekte meteen: een te duur huisje (Want ook geld was in het fack it potje beland), een boottocht inclusief auto plek (Ik heb geen rijbewijs) en kaartjes voor een festival (je moet je voorstellen dat ik alle drukke plekken vermijd).
Het huisje was voor twee personen. Wie en wat en hoe? Dat zag ik dan wel. Een ding was nu zeker, ik ging, volgend jaar dit niet weer.

Dus nu, de maanden zijn voorbij gegaan, komt het besef dat het eigenlijk al bijna is en wat de 21-jarige ik heeft gedaan.
Een voordeel van een angststoornis is dat ik mijn agenda altijd flexibel hou. Ik wist ook dat dit voor degene die mee zou gaan is dit niet het geval is en deze midden in het jaar vrij moet hebben.
Een nadeel van een angststoornis is dat het zelf niet zo flexibel is. Het moet vooral allemaal goed voelen. De persoon die mee gaat, de reis, het huisje. Overal moet over gedacht worden.
Over een paar weken zit ik er en tot nu toe nog gewoon alleen. 

Ze weet zelf ook dat de vraag wat abrupt is, bijzonder en spontaan. Ze weet zelf ook niet of het een slim idee is of dingen lopen zoals ze wilt dat het loopt en daarom vraagt ze vrienden wat onzeker: ‘hee misschien als je het leuk vind en ook kan natuurlijk, heb ik een huisje op Terschelling. Zo niet is het ook prima ik begrijp dat je geen geld hebt en dat het wat spontaan is, dus voel je niet verplicht alleen als je het leuk vind dus.’
Maar eigenlijk vraagt ze om geruststelling: alsjeblieft ga mee! Ik weet ook niet wat ik gedaan heb. Vertel me dat het goed komt! Dat het een super idee is. Dat het leuk is dat mijn angsten worden vergeten en dat we zo veel lol hebben en ons afvragen waarom we dit niet vaker doen.

Ze hoopt eigenlijk dat  het vuurtje weer tevoorschijn komt en zegt:

Fack it we gaan dansen.

Berichten rechtstreeks in je email box? Laat je mail achter in het daarvoor bestemde vak!