Kwinsi schrijft | Weerstand

Een brief geschreven door Kwinsi, Voor Anne 

Hey Anne,

Voel ik nog steeds weerstand, voel ik me wel eens als een slechte vriend en baal ik over hoe bepaalde dingen in mijn leven zijn gelopen? Ja.

Deze zomer heb ik op de Kaaij gewerkt op zo’n moment voel ik altijd nog wel weerstand. Ik voel me dan onzeker omdat er een grote groep mensen is die ik helemaal niet kent Ik heb het gevoel dat ik geen controle heb en dat maakt me angstig. Ik probeer de gedachtes die me doen twijfelen niet de ruimte geven, dat lukt niet altijd. Ik probeer me dan hard te maken, zo heb ik nog wat controle. Ik vraag mezelf, in de momenten van weerstand, ‘wat wil ik en hoe graag wil ik het?’. Dan merk ik al snel dat als ik ga na denken over wat ik en uitsluitend alleen ik wil, de rest op de achtergrond zal vallen. Het klinkt erg van ‘’Zo gezegd zo gedaan.’’, maar dat is het niet, het is ongemakkelijk. Toch is een ding wat ik heb geleerd om mijn levenspad en beslissingen niet om situaties en meningen heen te bouwen die ik niet kan veranderen en dat helpt me er doorheen.

Ik geloof dat hetgene wat ons allen tegenhoudt om te doen wat we diep van binnen echt willen doen angst is, angst om te falen of angst om afgewezen te worden. Als je al een keer hebt gefaald wil je het niet nog een keer ervaren, de pijn die daar mee is geassocieerd, die teleurstelling. De meeste van ons nemen geen stappen omdat we affirmatie willen van onze vrienden en familie, een soort goedkeuring of aanvaarding. We willen dat iedereen ons aardig vindt en accepteert, maar dat doen we vaak ten koste van ons eigen potentieel. En ook al voelen we ons daar niet helemaal lekker bij, vinden we toch vaak een manier om het te relativeren, we verzinnen een scenario in ons hoofd dat het goed praat.

We vallen dan vaak in een soort put waar we een soort koning(in) zijn van ons eigen comfortzone. We doen dan alleen de dingen waar van we weten dat we er goed in zijn, dit is een valkuil. Het is mijn mening dat we dit doen omdat we op dat punt in ons leven nog niet comfortabel zijn met persoonlijke verantwoordelijkheid, ergens willen we dat iets of iemand anders hetgene wat we willen bereiken voor ons doet en dat is gewoon niet mogelijk. Ik geloof dat als je zo door het leven gaat je een onmisbaar gedeelte van jouw persoonlijke ontwikkeling als mens misloopt. Het helpt mij om mezelf dagelijks af te vragen wat uitsluitend alleen ik nou echt wil diep vanbinnen: ‘wat wil ik bereiken, wat maakt me gelukkig.’

En wacht niet op de ideale situatie om er mee te starten want situaties zijn in mijn ervaring zelden ideaal. De kansen en mogelijkheden die je vandaag hebt zijn er morgen misschien niet. Er zullen veel momenten  zijn waar je je oncomfortabel voelt en pijn ervaart, en dat is precies waar de groei is.

Weerstand is een kans om te groeien als mens.

Liefs, Kwinserd.